شیراز پنجمین شهر بزرگ ایران است و به چیزهای زیادی شهرت دارد. شعر، ادبیات، گل، باغ و… . شیراز شهری است که مردم در آن از زندگی لذت می برند، چه در قالب غذای خوب و چه در هنرهای زیبا. این شهر در قلب فرهنگ ایرانی و مظهر روح آن است. بی جهت نیست که پایتخت امپراتوری ایران باستان در نزدیکی شیراز بود، خود شیراز در زمان سلسله زندیان پایتخت شد و دو تن از مشهورترین شاعران ایران در این شهر متولد شدند.
این شهر چیزهای زیادی برای ارائه به اهالی فرهنگ و هنر دارد. از صنایع این شیرازی می توان به معرق کاری های ظریف، ظروف نقره و قالی بافی اشاره کرد. شیراز شهری باستانی با تاریخ و فرهنگ غنی است که در آثار تاریخی و فرهنگی متعدد آن منعکس شده است. برخی از معروف ترین بناهای دیدنی عبارتند از: سایت میراث جهانی یونسکو، تخت جمشید، آرامگاه حافظ و مسجد نصیرالملک. در ادامه مقاله با جاذبه های دیدنی و گردشگری این شهر بیشتر آشنا می شوید:
۱٫ بازار وکیل
در هر شهر ایران متوجه می شوید که بازار جایی است که همه چیز اتفاق می افتد. از خواربار فروشی های معمولی گرفته تا بحث های سیاسی و تولید صنایع دستی محلی. بازار وکیل شیراز نیز از این قاعده مستثنی نیست. بازار وکیل، رنگا رنگ و مکانی جذاب برای مسافران و گردشگران است. یکی از دلایلی که این بازار بسیار سرزنده است، تأثیر عشایر قشقایی است که در کوه های اطراف زندگی می کنند. در بازار نه تنها لباس‌های رنگارنگ زنان قشقایی را می‌بینید، بلکه فرش‌های سنتی منحصربه‌فرد آن‌ها را نیز می‌بینید. این بازار از قرن یازدهم میلادی وجود داشته و جایی است که در حیاط‌های زیبا و کوچه‌های باریک آن گم می‌شوید.
۲٫ حمام وکیل شیراز
هنگامی که در بازار گشت و گذار کردید، می توانید از حمام وکیل که در همان نزدیکی هست نیز بازدید کنید. این حمام کاملاً شبیه حمام های کاشان و اصفهان است. بناهای تاریخی همیشه ارزش سرک کشی و بازدید دارند. کریم خان زند در سال ۱۱۸۷ دستور ساخت این حمام را داد. این بنا حدود ۱۴۰۰۰ مترمربع مساحت دارد. هنرمندان زیادی از سراسر ایران در آن سال به شیراز آمدند تا نقش و نگارهای مختلف را روی دیوارهای حمام اجرا کنند.
۳٫ ارگ کریم خان
اگر از علاقه مندان به مکان های تاریخی هستید، بازدید از قلعه کریم خان را از دست ندهید. این قلعه به عنوان محل زندگی کریم خان، بنیانگذار سلسله زند، بنا شد. کریم خان کسی بود که شیراز را پایتخت ایران کرد تا اینکه سلسله او به تصرف قاجارها درآمد. این بنای تاریخی نیز نزدیک بازار وکیل است و به گونه ای می توانید از همه آن ها در یک روز بازدید کنید. ارگ کریمخان در سال ۱۳۵۱ در فهرست میراث ملی ایران قرار گرفت.
۴٫ حرم شاهچراغ
شاهچراغ پس از زیارتگاه های قم و مشهد، سومین زیارتگاه مهم مذهبی ایران است. این مجموعه بزرگ دارای مسجد، مدارس مذهبی، نمازخانه و مقبره است. اما شهرت آن بیشتر به دلیل مقبره فرزندان امام هفتم است. فضای داخلی حرم اصلی فضایی پر زرق و برق با آینه ها و قطعات شیشه ای است که هر اینچ از ساختمان را پوشانده است. افراد خارجی اجازه ندارند به تنهایی به زیارت حرم بروند. آن ها ابتدا باید کیف های خود را در ورودی بگذارند و سپس به صورت رایگان راهنما دریافت خواهند کرد.
۵٫ مسجد نصیر الملک شیراز
نصیرالملک زیباترین مسجد ایران است. برای اینکه این امر به شما ثابت شود کافیست هنگامی که خورشید طلوع می کند و نور از پنجره های موزاییک رنگی به داخل مسجد می تابد، آن جا باشید. از آن جایی که بهترین بازه زمانی برای بازدید از این مسجد صبح هاست، ممکن است بسیار شلوغ باشد. کاشی کاری های معرق زیبا در نمای بیرونی آن را نیز برای هر بیننده ای فوق العاده چشمگیر است. به همین دلیل است که مردم به آن مسجد صورتی نیز می گویند.
۶٫ خانه قوام و باغ نارنجستان شیراز
خانه قوام خانه سنتی قدیمی محل حکومت محمد قوام خام شیراز در قرن نوزدهم است. مجموعه قوام بین سال‌های ۱۲۵۷ تا ۱۲۶۷ خورشیدی مقارن با حکومت ناصرالدین‌شاه قاجار، به دستور علی‌محمد‌خان قوام بنا شد. این ساختمان از دو قسمت بیرونی (موزه نارنجستان) و اندرونی (خانه زینت‌الملوک از خانه های تاریخی شیراز) تشکیل شده که به‌وسیله تونل به هم مرتبط هستند. به دلیل وجود درختان نارنج فراوان در این خانه به باغ نارنجستان نیز شهرت یافت. این باغ در در محله «بالاکفت» و در قسمت شرقی انتهای خیابان لطفعلی‌خان زند قرار دارد.
۷٫ آرامگاه حافظ یا حافظیه
حافظیه محل دفن خواجه حافظ شیرازی معروف به لسان‌الغیب، از شاعران بزرگ قرن هشتم ایران، است. آرامگاه حافظ در سال ۱۳۵۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. اولین و مهم ترین جاذبه ی این مکان مقبره حافظ است که اهالی فرهنگ و ادب ارزش و احترام بسیاری برای آن قائل هستند. اما پس از بازدید از این مکان، فضای سر سبز آن فرصتی عالی برای قدم زدن و عکاسی است. آرامگاه حافظ در طول سالیان متمادی دستخوش اصلاحات و بازسازی های مکرر شده است.
۸٫ آرامگاه سعدی یا سعدیه
آرامگاه سعدی یکی دیگر از جاذبه های تاریخی و ادبی شیراز است. مقبره این شاعر گرانقدر در انتهای خیابان بوستان نزدیک باغ دلگشا قرار دارد. این مقبره در ۲۰ آبان ۱۳۵۳ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید. کریم خان زند دستور داد بر سر آرامگاه سعدی بنایی بسازند. پس از مدتی، سازه ای بر فراز مقبره بنا شد که تحت بازسازی های مختلف قرار گرفت. قدمت ساختمان فعلی به سال ۱۹۵۱ برمی گردد و ۲۵۸ متر مربع وسعت دارد
۹٫ دروازه قرآن
دروازه قرآن شیراز (یا دروازه شیراز) یکی دیگر از جاذبه های تاریخی برتر است که تقریباً همه آن را می شناسند. در شمال شرقی شیراز بین رشته کوه چهل مقام و باباکوهی قرار دارد و در واقع راه خروجی شیراز به سمت مرودشت است. چندین مکان دیدنی معروف شیراز مانند آرامگاه خواجو کرمانی، باغ جهان نما و حافظیه در نزدیکی دروازه قرآن قرار دارند. در اصل در زمان سلطنت عدو الدوله بنا شد و قرآنی بر بالای آن قرار دادند. این کار به این منظور بود تا مسافرانی که از شهر خارج می شدند برای محافظت از زیر قرآن عبور کنند.
کریم خان زند دروازه را بازسازی کرد و دو قرآن ۱۷ سوره ای را بالای اتاقی که خود ساخته بود قرار داد که امروزه به «هفده من» معروف است. در بالای این بنا، دو قرآن دست نویس به خط ثلث منسوب به ابراهیم سلطان قرار داشت . این قرآن ها، کتاب هایی بزرگ و سنگین بوده و به همین دلیل است که به قرآن هفده من مشهور است . در سال ۱۳۱۶ هجری شمسی، این دو قرآن به موزه پارس شیراز منتقل شدند و همچنان در این موزه نگهداری می شوند. اکنون می توانید برای تماشای قرآن هفده من ، به موزه پارس شیراز مراجعه فرمایید و از این قرآن منحصر به فرد بازدید فرمایید. در تاریخ ۱۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ هجری شمسی ، مراسم تعویض قرآن کریم در این دروازه انجام شد.
۱۰٫ تخت جمشید، پاسارگاد
پاسارگاد، محوطه‌ای تاریخی از دوران هخامنشیان، یکی از دیدنی‌ترین مکان‌های تاریخی ایران است که تنها ۳۰ کیلومتر با شیراز فاصله دارد. این مجموعه شامل بناهایی مانند آرامگاه کوروش کبیر، مسجد پاسارگاد، باغ سلطنتی پاسارگاد، پل، کاخ اختصاصی، دو آلاچیق، آب‌نماهای باغ سلطنتی، آرامگاه کمبوجیه، سازه‌های دفاعی تخت، کاروانسرای مظفری، محوطه مقدس و تنگه بلاغی به مساحت ۱۲۵۰۰۰ متر مربع.
این تراس بر فراز صخره ای رو به کوه مهد در شرق قرار دارد و در دشت مرودشت از شمال، جنوب و غرب قرار دارد. از نظر طول، تخت جمشید با آکروپولیس آتن قابل مقایسه است، اما از نظر عرض، چهار تا پنج برابر بزرگتر است. در حدود ۵۰۰ سال قبل از میلاد، داریوش اول دستور داد تا ساخت تخت جمشید آغاز شود. پادشاهان بعدی به آنچه داریوش آغاز کرد اضافه کردند.